Dinsdagmiddag loopt Nana, onze kantoordirecteur, bij mij binnen met de vraag of ik het misschien leuk vind om voor het Amsterdams Balie Bulletin mijn dag of werkweek te beschrijven. Mijn eerste reactie is “leuk, doe ik!”. Daarna volgt meteen mijn vraag, “wanneer is de deadline?”. Deadlines, volgens mij bepalen zij het leven van elke advocaat. Ik krijg te horen dat de deadline maandag is. Aangezien ik nog genoeg meer urgente deadlines heb, besluit ik het schrijven van dit stukje voor het weekend te bewaren.
Daar zit ik dan, op zondagavond, na een dag rennen en springen met Max, Oliver en Sophie, mijn kleine neefjes en nichtje die een dagje naar Amsterdam zijn gekomen, mijn afgelopen week te overdenken. Bijna 5 jaar ben ik nu werkzaam als advocaat bij Heussen. Als medewerker binnen de ondernemingsrechtpraktijk ligt mijn focus op fusies en overnames, vennootschapsrechtelijke herstructurering en financieringen. De focus van Heussen ligt op de internationale praktijk. Omdat wij onze internationale cliënten zo goed mogelijk willen bedienen werken wij met verschillende landendesks, waaronder een China desk en een Japan desk waar een Chinese jurist en een Japanse jurist werkzaam zijn die met hun kennis van taal en cultuur de “vertaalslag” kunnen maken naar onze Chinese en Japanse cliënten.
De laatste 10 maanden ben ik nauw betrokken bij een overname door een van onze Chinese cliënten van een onderdeel van een Amerikaans bedrijf met meerdere vestigingen binnen Europa en een Europees hoofdkantoor in Nederland. De overeenkomst is in augustus vorig jaar al getekend maar de closing staat gepland voor later deze maand. In een dergelijke transactie komt van alles bij elkaar, zoals een Chinese cliënte, een Chinese lead counsel, een overeenkomst naar Amerikaans recht, een nieuw op te richten Nederlandse vennootschap die de Europese assets gaat kopen, (buitenlandse) corporate finance adviseurs die mij het hemd van het lijf vragen over wat wel en niet mag onder Nederlands recht en dit alles maakt het interessant en uitdagend. Het leuke aan dit soort zaken is verder dat er meerdere secties binnen kantoor bij betrokken zijn, het notariaat richt een nieuwe vennootschap op, de sectie arbeidsrecht stelt nieuwe arbeidsovereenkomsten op voor het personeel dat mee overgaat en zit om de tafel met de ondernemingsraad, en de sectie ondernemingsrecht neemt het voortouw in de onderhandelingen en het opstellen van de transactiedocumenten, kijkt naar de overdrachtsvereisten en coördineert. De maandag en de dinsdag van de afgelopen week stonden volledig in het teken van deze overname.
Mijn andere zaken staan natuurlijk niet stil. Daarom pak ik meerdere malen per dag mijn prioriteitenlijstje erbij om te kijken wat er die dag nog meer moet gebeuren. Eén van mijn prioriteiten is het vinden van een nieuw huis: ik ben al geruime tijd op zoek en probeer tussen de bedrijven door nog wat bezichtigingen in te plannen. Woensdagochtend pak ik de bus naar Haarlem om voordat ik naar kantoor ga eerst nog even een huis te bekijken. Op weg naar kantoor zie ik in mijn inbox een email van een Zweeds advocatenkantoor met de mededeling dat de overname waarvoor wij eind vorig jaar een due diligence onderzoek hebben uitgevoerd definitief geen doorgang vindt maar dat zich nu een nieuwe kandidaat heeft gemeld en het verzoek of wij weer kunnen assisteren. Voor later die dag plan ik een kick-off meeting in met twee advocaten van de sectie arbeidsrecht en twee van de sectie ondernemingsrecht om kort te bespreken wie wat gaat doen, en hoe wij het DD rapport dat wij in eerdere fase al hadden opgeleverd zullen gaan updaten. Altijd prettig om vooraf iedereen op een lijn te hebben.
Op woensdagavond, na een etentje met vriendinnen, sta ik met een mixer in mijn handen en zit ik onder de chocolade. Dit is omdat ik meedoe met Heel Heussen Bakt, dat door een aantal zoetekauwen op kantoor in het leven is geroepen. Deze keer is de opdracht het bakken van een chocoladetaart en ik moet het daarbij opnemen tegen mijn kantoorgenoten Stan en Ernst, beiden formidabele tegenstanders. Mijn idee is om iets met salted caramel te doen, daarmee moet ik die gouden deegroller wel kunnen winnen. Ondertussen is het half 1 ’s-nachts en ik kom erachter dat ik echt te weinig beslag heb gemaakt… Er zit niets anders op, ik ga een tweede ronde in de mixer doen. Ik krijg via Whats App een foto van Stan, zijn taart staat al in de oven, en ik begin mij zo langzamerhand toch wel zorgen te maken. Inmiddels is het is kwart voor twee en de taart is klaar. De volgende dag blijkt dat het niet voor niets is geweest, de gouden deegroller is binnen!
Na mijn succes op donderdag begint vrijdag met een bespreking van de marketingcommissie, waar ik deel van uitmaak. De rest van de dag ben ik druk met het beantwoorden van de vele emails die aan de lopende band in mijn inbox verschijnen, tussen een aantal conference calls door. Ik ben blij als het aan het eind van de middag tijd is voor de kantoorborrel waar een welverdiend biertje op mij wacht.