‘Parbo biri dat na biri’:  de Jonge Balie zomerborrel van 23 juli jl. stond in het teken van de tropen. Plaats van handeling Waterkant, een sfeervolle tent gelegen aan het water langs de Marnixstraat. Het ABB deed de borreltest.

Tekst: Soeradj Ramsanjhal, Benjamin Bijl en Lara Smeets

Café Waterkant is vernoemd naar de geliefde ontmoetingsplek in Paramaribo aan de Paramariborivier. De Singelgracht is de closest thing we get en de sfeer zit er ook hier goed in. Hoewel Waterkant nog niet zo lang open is, is het in Amsterdam al populair. Menig bezoeker van de borrel is daarom al vroeg aanwezig om een roti en een Parbo-bier te scoren.

1509_borrelpraat_groepsfoto

Bij aankomst is het even zoeken naar een plaats voor de fiets op  het terrein van Texaco en de ingang van de parkeergarage (en van Waterkant). We zijn  er redelijk vroeg, maar het terras van Waterkant staat al propvol frisse Jonge Balie leden (zo’n 500!), met hier en daar een meegesmokkelde student of vriend en vriendin.

Nadat een polsbandje is gescoord, kan men los gaan. Volop drank om vervolgens op het terras bij het water uit te waaien en een praatje te maken. Zuinigheid is een woord dat de Jonge Balie niet kent, want de normale Hollandse 0,25cl glazen blijken niet meer te volstaan. We wanen ons in tropische sferen met een Duits toefje als we van de bar weglopen met handenvol 0,4 pullen bier,  helaas wel in plastic glazen. Het publiek lijkt hier weinig last van te hebben en zegt soms zelfs iets te snel ‘ja’ op het volgende biertje. Dit leidt onvermijdelijk tot slap geouwehoer, maar dat maakt het juist zo gezellig!

De die hards verlaten het terras pas als de lichten aangaan en er subtiele hints worden gegeven dat de borrel ten einde is gekomen. Pas als de lichten (vervelend) fel  worden, lijken ook de laatste bezoekers te vertrekken en worden de gesprekken voortgezet op het terrein van Texaco en onder de  Q parkeergarage. Voor voorbijgangers moet dit eruit zien als een obscuur samenzijn van hangjongeren. Ze moesten eens weten dat het allemaal keurige advocaten zijn.

Al met al, een borrel die voor herhaling vatbaar is. De volgende keer wellicht met een tropisch muziekje op de achtergrond om de sfeer af te maken.

ABB_september_2015.indd