De ene confrère organiseert een onafhankelijkheidsfeest, een andere weet alles van kookgerei: Amsterdam kent een kleine 7000 advocaten die samen de Amsterdamse Balie vormen. Het Baliebulletin doet een dappere poging om de verschillende karakters, achtergronden en passies van deze stad- en beroepsgenoten in kaart te brengen. In de onregelmatig verschijnende rubriek 3×3 worden daarom steeds drie vragen aan drie advocaten voorgelegd.
Tekst: Anneke den Hartog
Deze maand trappen we af met mr. Lachman Soedamah (geboren in 1958, houdt sinds 1988 praktijk in Amsterdam Zuidoost); mr. Isabella Wijnberg (1984, advocaat bij Houthoff en toegewijd zuster van de Gemeenschap Emmanuel, een van de nieuwe lekenbewegingen binnen de Katholieke Kerk) en mr. Sebastian Blom (2000, sinds juli van dit jaar advocaat-stagiair bij Berendsen Advocaten), die zelfs tips geeft voor een uitstapje buiten de ring.
Vraag 1: Wat heeft de afgelopen maand uw agenda bepaald?
Mr. Lachman Soedamah en zijn boekentips.
Lachman Soedamah: “Ik was bezig met de viering van 50 jaar onafhankelijkheid in Suriname. Ik ben verbonden aan de stichting Simud en daar hadden we op 25 november een bijeenkomst georganiseerd in wijkcentrum Kormelink. Het begon met het zingen van het Surinaamse volkslied, vervolgens een lezing van prof.dr. Chan Eugène Sena Choenni over de wording van de Surinaamse natie en daarna natuurlijk muziek en gezelligheid. Een vol programma. Er waren ongeveer 150 mensen.”
Was het moeilijk om te organiseren?
“Welnee! We hebben hier een Surinaamse gemeenschap van 360.000 mensen die willen meehelpen.”
Hoe beleeft u 50 jaar onafhankelijkheid?
“Het laat me weer even stilstaan bij waar we nu staan, en hoe het beter kan. In 1975 stond ik in het Surinamestadion toen de toenmalige koningin Juliana de onafhankelijkheid verklaarde. De eerste vijf jaar was ik nog gewoon in Suriname. Ik was student en wilde meehelpen om het land op te bouwen. Maar ik was politiek actief en nogal aan de linkse kant. Na de staatsgreep van Desi Bouterse in 1980 werd ik in de gaten gehouden: ik moest verantwoording afleggen. Toen ben ik naar Nederland gegaan. Ik ben nu nog regelmatig in Suriname. Dit jaar was ik er in maart en in mei, tijdens de Surinaamse verkiezingen. Maar me er permanent vestigen? Ik ben er mee bezig, maar mijn vier kinderen wonen hier.”
Sebastian Blom: “Bij mij stonden de afgelopen maand veel etentjes en gezellige activiteiten met vrienden op de planning, vanwege de feestdagen die eraan komen.”
Isabella Wijnberg: “Ik heb aan een grote massaschadeclaim gewerkt en daarnaast trainingen verzorgd in conflicthantering. Een maand met contrasten, kan ik dus wel zeggen.”
Vraag 2: Hoe gaat u de feestdagen doorbrengen?
Isabella Wijnberg: “Kerst begint voor mij met de nachtmis. Ik ga vooraf eten met vrienden. Een van hen is priester, en daarna gaan we met hem mee naar zijn kerk. Eerste Kerstdag volgt dan de ochtendmis. Daarna ga ik naar mijn familie om samen te eten. Kerst is een mooi en blij feest.”
Wat is voor u de kerstgedachte?
“Kerst is voor mij altijd een reflectiemoment hoe en waar ikzelf een instrument van de vrede kan zijn. Jezus wordt ook wel de prins van de vrede genoemd, en ik denk graag eens in de zoveel tijd na hoe ik kan delen in die kracht en hoe ik dat kan vertalen naar wat ik doe in het dagelijks leven als advocaat en mediator. Ik vraag daarbij overigens graag wat extra hulp van boven met een bekend gebed van Franciscus van Assisi: ‘Heer maak mij een instrument van uw vrede.’ ”
Het grote publiek zal advocaten misschien niet direct zien als ‘instrumenten van de vrede.’
“Dat klopt. Bij advocaten ligt beroepsdeformatie op de loer: “er is een conflict. Dat gaan we nú met rationele argumenten oplossen en als daar een pittige discussie voor nodig is, dan voeren we die.” Maar dan wordt voorbijgegaan aan de emotie: bij een conflict is de ander dikwijls niet meteen klaar voor de ratio. Ik probeer daar wel bij stil te staan.”
Lachman Soedamah: “Bij familie! Óf in Den Haag, óf in Amsterdam, maar we gaan sowieso Surinaams eten met z’n allen. Roti met kerriekip, saoto soep vooraf en vast ook wel nasi en bami. Heerlijk.”
Mr. Sebastian Blom met zijn ouders en oma in kookwinkel Oostendorp, Tiel. Foto: Raphaël Drent.
Sebastian Blom: “De feestdagen staan voor mij, zoals voor vele anderen, in het teken van cadeaus. Alleen niet om te ontvangen of te geven, maar om te verkopen! In december ben ik vrijwel ieder weekend te vinden in de winkel van mijn ouders in Tiel. Onze kookwinkel is een aantal jaar geleden tot hofleverancier uitgeroepen en heeft zo’n beetje alles wat je maar kan bedenken op het gebied van bakken, braden en tafelen. Daarnaast laten wij onze eigen melange aan koffiebonen branden, waarvan elk weekend zeker honderden kilo’s worden verkocht. We hebben een vaste klantenkring, die mij letterlijk achter de toonbank heeft zien opgroeien, dus ik voel me er zeker thuis, ondanks dat ik inmiddels al zes jaar op mezelf woon in een ander deel van het land. Mijn boodschap voor de Amsterdamse Balie is: kom gezellig langs bij ons in de Betuwe en wie weet vind je hier wel het perfecte cadeau voor de feestdagen, geholpen door een confrère!”
Vraag 3: Wat is uw boekentip voor de lezers van het ABB?
Sebastian Blom: “De Alchemist van Paulo Coelho!”
Lachman Soedamah: “Ik lees veel, de afgelopen maand heb ik al een boek of drie gelezen. Die haal ik overal vandaan: laatst nog uit zo’n boekenkastje aan een tuinhek. Maar het boek dat ik de lezers van het ABB wil aanraden is De mobilisatie van het eigene, van Roy Khemradj. Het gaat over de Surinaamse visionair Frank Essed en zijn plan om west-Suriname te ontwikkelen door een spoorlijn aan te leggen. Maar bovenal is het een verhaal dat je Suriname leert begrijpen. Mag ik nog een tip geven? Enkele reis Paramaribo van Parool- en Volkskrantjournalist Iwan Brave. Geen dik boek hoor: maar heel interessant, over, je raadt het al, zijn terugkeer naar Suriname. En oh ja, nog eentje dan: Wees onzichtbaar van Murat Isik. Daarmee leer je de Bijlmer goed kennen.”
Isabella Wijnberg: “Ik heb er even over nagedacht en kies voor het boek Eindelijk thuis, van Henri Nouwen. Het boek is een bestseller die miljoen keren is verkocht en beschrijft de persoonlijke weg van de schrijver, geïnspireerd op de thematiek van het schilderij ‘De terugkeer van de verloren zoon’ van Rembrandt: een zoon vertrekt van huis, neemt geld mee, verbrast dat en komt berooid weer terug. Het boek gaat in op hoe de schrijver en wij allemaal ons kunnen herkennen in zowel de zoon, de vader, maar ook in de andere, thuisgebleven zoon. Het is een inspirerend boek door een inspirerend mens. Henri Nouwen (1903-1997, red.) studeerde psychologie, gaf les aan Harvard, en is uiteindeli
Mr. Isabella Wijnberg in actie.