Advocultuur
Volgens Wikipedia wordt onder kunst ‘in het algemeen verstaan het product van creatieve menselijke uitingen’. Op dit moment realiseer ik me dat wij advocaten dus dagelijks kunst creëren en dat ik – als je het creatief bekijkt – mijn meisjesdroom om actrice te worden derhalve toch enigszins heb waargemaakt.
Bij de faculteit Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Amsterdam beginnen ze wat eerder met deze bewustwording. Op de nieuwe locatie op het Roeterseiland hebben ze naast een imitatierechtbank – een zogeheten moot court – een collegezaal in de vorm van een theater. Ook hangt het gebouw vol met enkele imposante kunstwerken, al oogt het gebouw nog wat kaal en steriel. Om die reden worden de studenten nauw betrokken bij de nadere aankleding daarvan.
Founder Tjaard Gimbrère heeft in zijn advocatenkantoor in Breda een eigen theater met zestig zitplaatsen, waar hij mensen wil inspireren en samenbrengen. Frank Penders opende samen met Gimbrère’s dochter een Amsterdamse vestiging van dit unieke kantoor. Het is nog onduidelijk of het Amsterdamse kantoor ook een inpandig theater krijgt, maar een dergelijke creatieve manier van een kantoor runnen is een grote inspiratiebron voor Gimbrère junior en Penders, dus wie weet.
Of je een potje tafeltennis kan scharen onder kunst is de vraag, wel staat vast dat de nederlaag van de huidige redactie (die werd ingemaakt door twee oud-redacteuren) tijdens een heuse match gedurende de borrel bij HJ Advocaten er vrij theatraal uit zag. En de vers bereide gin-tonics waren stuk voor stuk kunstwerkjes.
Oud-advocaat Joris Engelsma weet ook wel raad met vergelijkbare kunstobjecten. Hij verruilde zijn wetboeken voor wijnencyclopedieën en runt met één van zijn meest favoriete personen een succesvolle wijnhandel in de Jordaan. Prachtige flessen wijn importeert hij uit Frankrijk en verstrekt hij aan restaurants en particulieren. En aangezien hij als kenner van mening is dat champagne de enige wijnsoort is die overal bij past, moeten we de komende redactievergaderingen helaas voortaan wat dieper in de buidel tasten.
Begin dit jaar flikte Don Ceder, die onze redactie uitgebreid interviewde, ook een aardig kunststukje toen hij als lijsttrekker van de ChristenUnie een historische zetel binnenhaalde. Hij heeft geen teletijdmachine nodig om het beroep van advocaat te combineren met zijn rol binnen de Amsterdamse gemeenteraad. Een hangmat en wat chia-zaad houden hem aardig op de been. Zijn tip ‘relax’ kunnen we hoogstwaarschijnlijk allemaal wel wat vaker gebruiken. En van zijn opmerking ‘Als iedereen zijn volle potentie zou inzetten voor elkaar, dan geloof ik dat de wereld een nog mooiere plek zou zijn’, kunnen we ook wat leren.
Het kost ons een aantal keer per jaar wat kunst en vliegwerk, maar met trots presenteer ik u de juni-editie van het ABB. Relax, pak een glas champagne en wat chia-zaad en dompel u in onze kunstige advocultuur.
Annelies van Ochten