Een werkdag van Henk Oude Elferink, Gerechtsdeurwaarder en directeur van Oude Elferink Gerechtsdeurwaarders & Incasso Amsterdam:
Mijn werkdag begint eigenlijk al op de avond voor die dag. Ik check de e-mails die zijn binnengekomen en filter deze op mijn IPhone op zaken die de volgende dag al of niet direct mijn aandacht behoeven. Zitten er exotische opdrachten bij of is het “routine-werk”.
’s Ochtends zorg ik ervoor dat ik met een volle tank naar kantoor rijd, omdat ik daarna vaak de hele dag op pad ben. 60.000 Kilometer per jaar is toch zeker wel het gemiddelde dat ik zo rond rij door heel Nederland voor mijn kantoor. Mijn kantoor behandelt uiteenlopende zaken; het varieert van recht toe recht aan incassozaken tot de zogenaamde “Losse opdrachten” vanuit de Advocatuur. Deze laatste zorgen voor de meeste verrassingen, waaronder dagvaardingen, conservatoire beslagleggingen op van alles en nog wat, ontruimingen, verkopen en zelfs soms gijzelingen. Regelmatig zitten er wel juweeltjes van opdrachten bij. Een recent voorbeeld wil ik wel even aanhalen om aan te geven waar we het dan over hebben.
Na een tamelijke routinedag komt tegen de avond nog een spoedopdracht binnen.
Er is verlof verleend om diezelfde avond nog een zogenaamd “blauwe kegel schip” in de haven van Amsterdam in beslag te nemen. We hebben het hier over een groot schip gevuld met brandbare, explosieve en/of gevaarlijke stoffen. Deze schepen mogen daarom niet aanmeren in de reguliere havens. Op mijn vraag waar dat schip dan was, kon de advocaat mij geen antwoord geven. “Ergens in de Amsterdamse haven……”. Na de nodige telefoontjes te hebben gepleegd met de Amsterdamse Havendienst, Politie en Milieudienst was de positie van het schip bekend. Omdat intussen ook bekend was geworden dat het schip die nacht weer wilde vertrekken, was er haast geboden.
Rond een uur elf die avond troffen mijn kantoorgenote (die meeging als getuige) en ik het schip op de opgegeven ligplaats aan, afgemeerd ergens ver weg van de reguliere haven. De Amsterdamse Havendienst en Politie hadden, vanwege de dienstwisseling, niet direct personeel ter beschikking om ons te ondersteunen bij ons ‘bezoek’. Daar kwam bij dat het schip zo’n 5 meter van de wal af lag, aan een soort steiger zonder loopplank. Het werd dus een uitdaging om aan boord te komen. Om daadwerkelijk beslag op een schip te kunnen leggen, moet de deurwaarder zich namelijk aan boord bevinden. Klimmend en klauterend zijn we uiteindelijk aan boord gekomen om de kapitein en bemanning het doel van ons bezoek te laten weten.
De kapitein was van Oost-Europese afkomst en sprak geen Nederlands of een andere taal die mijn kantoorgenote of ik beheersen. De kapitein van het chip was “niet bepaald enthousiast over onze aanwezigheid op zijn schip . De bemanning stond dan ook klaar om ons overboord te werken. Aangezien er nog steeds niemand van de Havendienst of Politie aanwezig was, waren wij op ons zelf aangewezen. Met veel (deels non verbale) overredingskracht, het tonen van ons legitimatiebewijs en de officiële beslagpapieren met veel stempels, wist ik de kapitein tot rust te brengen. Hij begreep uiteindelijk waarvoor wij aan boord waren en besloot toen mee te werken. Hij leidde ons naar de brug en de machinekamer, was zeer vriendelijk en de borrel was bij wijze van spreken al bijna geserveerd.
Nadat ik hem deels in het Duits en Engels had uitgelegd dat hij even niet weg mocht, had zijn stuurman ook al contact opgenomen met de handelsagent in de Haven en werd e.e.a. duidelijk.
Ik heb de beste man nog een goede avond gewenst. Over een, speciaal voor ons uitgelegde loopplank konden we het schip weer verlaten. Mijn kantoorgenote was zichtbaar opgelucht en deelde mij fijntjes mede dat ze de volgende keer toch liever op de politie wilde wachten. De opdracht gevende advocaat was blij met het beslag. Enkele dagen later was het geschil opgelost en mocht het schip de haven weer verlaten.
Je kunt niet in alle situaties voorzien hoe te handelen en wat te doen. Soms komen er dingen op je pad die je totaal niet verwacht. Daar is deze beslaglegging een goed voorbeeld van. Met gezond verstand kom je dan een heel eind. Een gerechtsdeurwaarder is ook maar een mens en zo treed ik een ieder tegemoet. Behoudens een enkel incident heb ik een prachtig vak en hoop dat ik dit nog lang kan doen. De klant probeer ik altijd zo goed mogelijk te bedienen met advies en snelle service. Ook de wederpartij probeer ik altijd zo goed mogelijk te woord te staan, soms lukt dat en soms ook niet.