Het ABB beoordeelt advocatenseries op bingewaardigheid, juridische inhoud en suspense. In deze editie: Il Processo, een Italiaans rechtbankdrama waarin de moord op een zeventienjarig meisje wordt onderzocht.
Door: Luce Smithuijsen
V.l.n.r.: Barone, Monaco en Guerra. (bron: Netflix)
De hardloopsessie van officier van justitie Elena Guerra (Vittoria Puccini) wordt abrupt tot een einde gebracht als zij wordt opgeroepen om aan het werk te gaan. Er is een meisje gevonden in de Mincio, de rivier die dwars door Mantua stroomt.
Al snel wordt duidelijk dat dit geen gewone zaak is voor de officier: het vermoorde meisje, Angelica, blijkt haar dochter te zijn. Zeventien jaar geleden heeft Guerra haar ter adoptie afgestaan. Ondanks dit overduidelijke belangenconflict besluit zij de zaak te houden – ze is vastberaden de moordenaar van haar kind achter de tralies te krijgen. Hoofdverdachte is de steenrijke Linda Monaco (Camilla FIlippi), die wordt bijgestaan door een jonge, gladde advocaat genaamd Ruggero Barone (Francesco Scianna).
We volgen in deze spannende serie het gehele strafproces en krijgen daarnaast gebeurtenissen in de privélevens van de hoofdrolspelers mee. De zaak blijkt van intrige, overspel en geheimen aan elkaar te hangen en wordt langzaam maar zeker door beide partijen ontrafeld. Het is dan ook een kwestie van tijd voordat het geheim van officier Guerra het licht ziet, waardoor de kijker elke aflevering weer op het puntje van zijn stoel zit. Maar ook de advocaat krijgt te maken met de nodige ethische dilemma’s. Zijn onafhankelijkheid komt op meerdere momenten en manieren in het geding; hij krijgt onder meer te maken met omkoping en afpersing en begint bovendien een relatie met zijn eigen cliënte. Barone raakt verwikkeld in een gevaarlijk spel met de machtige vader van Monaco, waarbij hij niet meer dan een marionet lijkt te zijn.
Toegegeven: het is allemaal iets over the top, maar dat maakt deze serie zeker niet slecht. Het verhaal is mooi en meeslepend en het acteerwerk is uitstekend. Als bonus wordt bovendien een inkijkje gegeven in het Italiaanse strafproces: wij leren bijvoorbeeld dat toga’s in de zittingszaal open worden gedragen, als een soort cape. In de serie worden daarnaast uitzonderlijk lage eisen gesteld aan bewijsmiddelen (zo wordt als bewijs aangewend dat de blikken van het slachtoffer en de verdachte elkaar waarschijnlijk hebben gekruist). Of dit laatste een realistische weergave is van het Italiaanse systeem, betwijfelen wij.
Of het nu is vanwege het meeslepende verhaal, de verhitte discussies in de rechtszaal of de glansrol die de stad Mantua speelt – Il Processo is zeker het kijken waard.
(Bron: Netflix)
Bingewaardigheid: het is een spannende serie die de kijker blijft boeien. De acht afleveringen vliegen voorbij.
Juridische inhoud: tal van ethische grenzen worden overschreden en de argumenten die ter zitting worden aangedragen zijn ook niet altijd even sterk, waardoor de serie vanuit juridisch opzicht niet erg realistisch aandoet. Maar het is zonder meer leuk om een inkijkje te krijgen in de Italiaanse wereld van het strafrecht.
Suspense: het geheim van officier Guerra hangt als het zwaard van Damocles boven het proces. Bovendien wordt de kijker telkens op het verkeerde been gezet: whodunnit?!