Down to earth-kantoor voelt zich thuis in stijlicoon
Een grande entree net ten westen van de Amsterdamse Zuidas, dat is wat je kan verwachten wanneer je bij het nieuwe kantoor van Lexence aankomt. Op 4 januari 2016 verhuisde Lexence officieel naar een van de meest besproken gebouwen van de stad: de Schoen, het Strijkijzer of de Kruimeldief, iedereen kent het pand dat voorheen werd bewoond door ING en verzekeringstak Nationale Nederlanden. Verwachtingsvol betreden wij het gebouw.
Tekst: Tomasz Kodrzycki en Annemarie Roukema
Aangekomen bij de algemene receptie in de enorme entreehal op de begane grond, worden wij vriendelijk naar de lift gewezen om naar de derde verdieping te gaan. Wij melden ons bij de receptionist van Lexence, waarna wij enige momenten wachten tot onze gastheer arriveert. Dit geeft ons de tijd om de entree in ons op te nemen: alles oogt en ruikt nieuw, fris. Een indrukwekkende receptie, onder meer door de hoogte van het atrium van het gebouw waarin wij ons bevinden, dat zich uitstrekt van de derde tot de zevende verdieping. Met nog een aantal facilitaire ruimtes op de tweede verdieping zijn dit de verdiepingen waar Lexence zich bevindt. Ook de strakke fel-paarse banken en rode stoelen springen in het oog, die in een verder rustig ogende ontvangsthal staan opgesteld. Net als wij de externe vergaderzalen willen inspecteren meldt zich Wilfried Brussee, Manager Huisvesting & Facilitaire zaken bij Lexence. Na een korte introductie zegt hij met een uitbundige armzwaai: ‘Zullen we dan maar?’
Groots atrium
De eerste stop is op ons verzoek al in de hal, door plaats te nemen op de aantrekkelijk uitziende rode stoelen. Een goede plek om te vragen naar de achtergronden van het pand en met name hoe Lexence hier terecht is gekomen. Wilfried Brussee licht toe dat het pand als geheel in 2001 in opdracht van ING werd gebouwd en opgeleverd. In navolging van het vertrek van ING in 2010 is ook verzekeringstak Nationale Nederlanden voor een groot deel vertrokken in 2015. Met het oog hierop werd Lexence al in het najaar van 2013 getipt op herontwikkeling van het karakteristieke pand aan de A10.
Lexence was voorheen gevestigd in een grindstenen pand achter de rechtbank en was vanwege de groei die het kantoor heeft doorgemaakt al langer op zoek naar een nieuw onderkomen. Toen deze kans zich voordeed heeft het kantoor, ondanks de noodzakelijke complexe aanpassingen aan het gebouw niet lang getwijfeld hier op in te springen. Met ingang van dit jaar bezet Lexence een aanzienlijk deel van de ‘hoge kant’ van het gebouw, inclusief de helft van het grootse atrium dat ook goed zichtbaar is vanaf de snelweg. Hiermee heeft Lexence een capaciteit ter beschikking tot maximaal 175 mensen.
Klimaatlabels
Wij vervolgen onze weg via de hangende trap naar de vierde verdieping, waar wij het kantoorgebied betreden. Wij zien veel glas, wat de gang prettig licht maakt. Doordat de wanden her en der inspringen geeft het geheel een speelse indruk. Zowel het binnenklimaat als de lamellen aan de buitenzijde van het pand worden centraal geregeld, automatisch met sensoren. Het pand heeft een klimaatlabel A, vanwege de goede isolatie en de na 15 jaar nog steeds zeer geavanceerde klimaatregeling met warmte koude opslag (WKO). Brussee geeft aan dat Lexence in haar oude gebouw bij wijze van spreken ‘label Z’ had vanwege de slechte isolatie. Milieutechnisch gezien is de verhuizing dus een grote vooruitgang met een besparing van een derde van het energieverbruik ten opzichte van de oude locatie.
Gewenning gevergd
Als wij vragen of men het vervelend vindt dat de ramen niet open kunnen, kan Brussee kort zijn: ‘Het vergt natuurlijk gewenning maar het is goed uit te leggen: in de zomer bereikt de lucht in de spouw aan de buitenkant van het pand temperaturen van soms wel 50 graden en moet daar afgevoerd worden. Die warmte wil je niet binnen hebben.’ Als logisch gevolg van de ruimere gangzones zijn de werkkamers iets kleiner geworden en door de glazen gangscheidende wanden is in de kamers minder kastruimte beschikbaar. ‘In het oude pand hadden sommige advocaten zeven kasten voor zichzelf, dus hier werd over de jaren ontzettend veel in verzameld. Met ludieke acties hebben wij iedereen gemaand tot opruimen, zodat wij hier met een zo schoon mogelijke lei aan de slag konden.’ Achteraf gezien de juiste strategie, want alles paste en er hoefde na de verhuizing niet veel aanvullend te worden opgeruimd.
We mogen de interne vergaderzalen zien, die had Lexence voorheen niet. Hiervan wordt nu dan ook veelvuldig gebruik gemaakt, voor intern overleg of gewoon een kop koffie. De spreekkamers zijn allemaal in thema ingericht, naar kantooruitjes die in het verleden hebben plaatsgevonden inclusief een groepsfoto. Dit komt heel warm over, zo hangt er bijvoorbeeld een grote poster van een Romeins tafereel. Wij mogen de sensationele glazen lift gebruiken naar de zevende verdieping, die ons aan de kant van en met uitzicht op het atrium naar de bar en het bedrijfsrestaurant brengt. De als bruine kroeg ingerichte bar ruikt al naar kantoorborrels. Brussee vertelt ons dat hier en in het naastgelegen ‘workcafé’ elke eerste maandag van de maand gezamenlijk wordt geluncht. De tour brengt ons dan langs het bedrijfsrestaurant, dat wordt gedeeld met de andere huurders in het pand. Het is een indrukwekkend restaurant van een grootte die je mag verwachten in een pand van deze afmetingen. Teruggekomen in de ontvangsthal nemen wij nog een kijkje in de bibliotheek, die in de stijl van het kantoor strak en in lichte kleuren is ingericht.
Imago
Wij vragen ons af of Lexence, met een move richting de Zuidas, niet iets afdoet aan haar down to earth-imago. Vanuit een grindpand naar een dermate iconisch gebouw in Amsterdam is nogal een stap. Wilfried benadrukt met een glimlach dat wij ons niet op de Zuid-as bevinden. De verhuizing bood simpelweg te veel toegevoegde waarde om het niet te doen, mede door het op dat moment gunstige marktklimaat voor huurders. ‘Het past ook goed in de strategie van Lexence als topkantoor, dit wordt nu meer uitgestraald door het pand.’ Het is wel wennen dat het kantoor nu het pand moet delen met andere huurders: ‘We delen de parkeergarage en je kan het nu niet meer overal over zaken hebben. Hier moet je rekening mee houden.’ En als de Zuidas zich uitbreidt naar de westkant? ‘Ja, dan gaan we natuurlijk niet weg!’
Lexence heeft een leuke en eigen twist weten te geven aan het unieke kantoorpand. Absoluut een aanrader eens een kijkje te nemen in de Schoen, een inspirerende omgeving!
